Parafia Św. Anny
w Ustroniu - Nierodzimiu

Ormiański zespół Naghash Ensemble wystąpił 15 kwietnia 2024 r. podczas inauguracji festiwalu „Sacrum in Musica” w kościele Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka na bielskim osiedlu Karpackim. Publiczność usłyszała ormiańskie pieśni ludowe oparte na tekstach religijnych średniowiecznego poety mistycznego i kapłana – Mkrticha Naghasha. Słowo wstępne wypowiedział przed koncertem bp Roman Pindel. Zespół Naghash Ensemble zaprezentował swój bogaty repertuar zróżnicowany gatunkowo i stylistycznie. Najbardziej znanym projektem formacji są „Pieśni wygnania” skomponowane przez Johna Hodiana, będące głęboką refleksją nad relacją człowieka z Bogiem, postrzeganą z perspektywy mnicha zmuszonego do wieloletniego życia na wygnaniu. W swoim dorobku zespół ma albumy: Songs of Exile, Vol. 1 (2014), Songs of Exile, Vol. II: Credos & Convictions (2016) i Songs of Exile, Vol. III: Lamentations & Benedictions (2019). Od 2014 roku Naghash Ensemble regularnie koncertuje w wielu krajach europejskich (m.in. we Francji, Włoszech, w Belgii, Holandii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, na Łotwie i Litwie). Artyści występują często w słynnych ośrodkach muzycznych oraz podczas różnorodnych festiwali jazzowych, rockowych i religijnych. fot. Marian Szpak

Wykonania średniowiecznych pieśni mistycznych, utworów chasydzkich i epoki Renesansu, a także wielkich form muzycznych oraz współczesnego gospel złożą się na 23. edycję Festiwalu „Sacrum in Musica”, która rozpocznie się 15 kwietnia 2024 r. w Bielsku-Białej. Jak co roku, ekumeniczny patronat nad imprezą objęli biskup diecezji bielsko-żywieckiej Kościoła rzymskokatolickiego Roman Pindel oraz biskup diecezji cieszyńskiej Kościoła ewangelicko-augsburskiego Adrian Korczago. Zaproszeni artyści wystąpią w bielskich świątyniach i salach koncertowych. Jak przypominają organizatorzy wydarzenia, coroczny festiwal kontynuuje tradycję Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, organizowanych niegdyś przez BCK we współpracy z Klubem Inteligencji Katolickiej. „To wyjątkowe wydarzenie muzyczne, ukazujące bogactwo inspiracji płynących ze sfery sacrum różnych religii, ma charakter ekumeniczny” – tłumaczą. Tegoroczne „Sacrum in Musica” zainauguruje koncert 15 kwietnia w bielskim kościele na os. Karpackim. Publiczność usłyszy wówczas ormiańskie pieśni ludowe oparte na tekstach religijnych średniowiecznego poety mistycznego i kapłana Mkrticha Naghasha, w wykonaniu armeńskiego zespołu The Naghash Ensemble. Zespół koncertuje w wielu słynnych ośrodkach muzycznych oraz na festiwalach – jazzowych, rockowych i muzyki sakralnej. Muzyka renesansu wypełni drugi z festiwalowych koncertów, który zaplanowano na 16 kwietnia w kościele ewangelickim w Białej. Zespół wokalny Jerycho wykona utwory muzyki renesansowej z kręgu polskiej Reformacji. Zaprezentuje m.in. twórczość Cypriana Bazylika z Sieradza. Kompozytor większość życia spędził na Litwie w służbie Radziwiłła Czarnego, tworząc do tekstów w języku polskim. Jego twórczość zachowała się przede wszystkim w kancjonałach protestanckich, głównie w zamojskim i puławskim. Podczas „Sacrum in Musica” nie zabraknie również spotkania z muzyką żydowską. 17 kwietnia w Sali Ceremonii na bielskim cmentarzu żydowskim gościć będzie pieśniarz i żydowski działacz społeczny Symcha Keller. Towarzyszyć mu będzie zespół wokalno-instrumentalny, który zabierze słuchaczy w muzyczną podróż śladami mistycznego ruchu chasydów, który narodził się w XIX w. w społeczności żydowskiej na kresach wschodnich i rozprzestrzenił w całej Galicji. W programie festiwalu znalazł się koncert działającej od kilku miesięcy Bielskiej Orkiestry Cavatina. 18 kwietnia Bielska Orkiestra Cavatina wystąpi tu pod dyrekcją Jacka Obstarczyka wraz z Zespołem Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia pod dyrekcją Anny Szostak. Zarezentuje utwory takich kompozytorów, jak: Antonio Vivaldi, Josef Suk, Pēteris Vasks, Arvo Pärt i Ola Gjeilo. Na finał festiwalu BCK zaprasza do swojej Sali koncertowej 19 kwietnia. Gabi Gąsior zaprezentuje projekt „Niebo”. To autorskie przedsięwzięcie muzyczne tej wokalistki, jakie przygotowała wspólnie ze swoim mężem, basistą Wojciechem. Składa się ono z 15 nowych utworów, których treści inspirują do patrzenia na rzeczywistość przez pryzmat życia wiecznego. Materiał muzyczny został zaaranżowany na 25-osobowy zespół wokalno-instrumentalny. fot. BCK

Huczne i radosne święto wolontariuszy Caritas odbyło się 13 kwietnia pod hasłem „ObDARowani”. Liczni wolontariusze – od najmłodszych ze szkolnych kół, nastolatków oraz dorosłych z parafialnych zespołów, którzy codziennie angażują się w różnorodne formy pomocy dla potrzebujących – sprawdzali swoje umiejętności i zaangażowanie w działalność charytatywną. Wolontariusze z diecezji bielsko-żywieckiej zebrali najwięcej darów dla potrzebujących z całej Polski podczas ostatniej zbiórki Caritas –  produktów na wielkanocny stół. Gala rozpoczęła się w Bielskim Centrum Kultury, gdzie uczestnicy mieli możliwość wysłuchania relacji z codzienności Domu Matki i Dziecka Caritas. Rzeczywistość tę przybliżyła kierująca placówką s. Blanka Stawniczy, nazaretanka. Uczestnicy święta poznali też różnorodne projekty pomocy prowadzone przez Caritas. Opowiedziała o tym Renata Golonka. Następnie, reprezentanci szkolnych kół i parafialnych zespołów zostali uhonorowani specjalnymi podziękowaniami. Wyróżniono Annę Ficoń za jej długoletnią działalność charytatywną. „Dzień Dobra to święto wolontariuszy i zespołów szkolnych Caritas. Porozumienie o współpracy mamy podpisane z ponad 100 szkołami. Chcemy pokazać, jak ważne jest pomaganie innym ludziom” – powiedział dyrektor diecezjalnego Caritas ks. Robert Kurpios. Drugą część wydarzenia uświetnił występ rapera Arkadio, który wraz z wolontariuszami nagrał teledysk do piosenki „Czyń dobro”. Po koncercie w BCK wolontariusze prezentowali swoje artystyczne projekty. Na zakończenie odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia, a dla dorosłych powyżej 18. roku życia, którzy również chcieliby zaangażować się w działalność wolontariacką Caritas, Centrum Wolontariatu przygotowało specjalną propozycję. Dzięki umowie o współpracy z Caritas diecezji włoskich dorośli wolontariusze będą mieli okazję wziąć udział we wspólnym wyjeździe na Sardynię lub niedaleko Neapolu w trakcie dwóch terminów wakacyjnych. Wszystkich zebranych połączyła pyszna pomidorowa, przygotowana przez pracowników i wolontariuszy Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta z ich szefem Michałem Guzdkiem. Podczas gry terenowej uczestnicy prezentowali umiejętność udzielania pierwszej pomocy czy pieczenia chleba. To wydarzenie było nie tylko okazją do świętowania, ale także do podziękowania i inspiracji dla wszystkich zaangażowanych w pomoc innym. fot. Jacek Kachel Wydział Prasowy UM w BB

W niedzielę, 14 kwietnia 2024, w parafii Przenajświętszej Trójcy w Rajsku miała miejsce wizytacja kanoniczna biskupa Piotra Gregera. Duchowny odprawił uroczystą Mszę św. i wygłosił do wiernych słowo. Podczas Mszy przed południem hierarcha udzielił specjalnego błogosławieństwa małym dzieciom oraz matkom spodziewającym się dziecka. Następnie spotkał się z grupami dzieci i młodzieży. Po południu odbyło się spotkanie z radą ekonomiczną i duszpasterską. Biskup rozmawiał też z grupami formacyjnymi i modlitewnymi dorosłych, rozpoczynając spotkanie Koronką do Bożego Miłosierdzia w intencji zmarłych duszpasterzy i parafian. Proboszczem w Rajsku jest ks. Lech Kalinowski, który kanonicznie wprowadził księdza biskupa do świątyni przed poranną Mszą św. fot. ks. Robert Kasprowski

Parafia św. Elżbiety gościła w niedzielę, 14 kwietnia 2024 r., biskupa Romana Pindla w ramach wizytacji kanonicznej. Była to okazja do wspólnej modlitwy oraz podsumowania tego, co się stało od ostaniej wizytacji we wspólnocie. Historia jej splata się z dziejami elżbietanek cieszyńskich. Choć jako samodzielna parafia funkcjonuje ona od 1980 roku, istniejący tu klasztor i obecny kościół parafialny poświęcone zostały już w 1903 roku. Ks. Tomasz Kotlarski posługę proboszcza w parafii św. Elżbiety pełni od 2019 rok. Kapłan podkreślił w sprawozdaniu z wizytacji, że wspólnota jest zapatrzona w przykład swej patronki oraz posługę sióstr elżbietanek, starając się coraz lepiej rozumieć, jakie zadania stawia przed nią Bóg. Przypominając historię, gdy w 1973 roku powstał tu ośrodek duszpasterski, zwrócił uwagę, że przybyło wtedy do Cieszyna wiele młodych rodzin. „Wówczas podjęto decyzję o wykorzystaniu kaplicy sióstr elżbietanek jako kościoła parafialnego, co nadal stanowi rzadkość. Nie zapominając o kapłanach, którzy tu wcześniej posługiwali, szczególne podziękowania kieruję do księdza prałata Andrzeja Rdesta, który przez 40 lat był proboszczem. Kontynuując jego dzieło moi poprzednicy i obecni wikariusze starają się odpowiedzialnie służyć parafii” – zapewnił. Wyjaśnił, że posługa sióstr elżbietanek wobec chorych i potrzebujących oraz zaangażowanie parafian w różnorodne formy pomocy i działalność duszpasterską stanowią charakterystyczne cechy tej parafii. „Podejmujemy konkretne działania miłosierdzia, za co serdecznie dziękuję kapelanowi, wolontariuszom oraz wszystkim zaangażowanym” – dodał. Poinformował , że wspólnota kultywuje także pobożność maryjną, co widać w licznych nabożeństwach i świętach ku czci Matki Bożej Anielskiej. Przyznał, że dzięki hojności parafian i wsparciu gości udało się zrealizować wiele inwestycji od ostatniej wizytacji kanonicznej w 2016 roku, włączając w to reanimację organów, montaż systemu multimedialnego, poprawę otoczenia kościoła oraz prace remontowe na plebanii. Mamy również plany na przyszłość, obejmujące dalszy rozwój kultu św. Elżbiety i większą troskę duszpasterską nad młodzieżą” – zapowiedział. Zaznaczył, że wspólnota parafialna przeszła przez trudności szczególnie w czasie pandemii oraz podczas jego własnej choroby zeszłego roku. „Dzięki wzajemnemu wsparciu duchowemu i materialnemu udało nam się przetrwać” – dodał, dziękując za modlitwy, wsparcie i cierpliwość, w szczególności biskupowi. „Zaufanie w Bożą opiekę daje nam siłę do dalszej służby i rozwijania naszej wspólnoty” – stwierdził. fot. ks. Piotr Góra

„Przez całe życie kapłańskie ks. Stanisław kierował się głównym nakazem miłości, który stał się mottem jego posługi” – mówił bp Piotr Greger podczas jubileuszowych uroczystości 50-lecia kapłaństwa ks. prałat Stanisława Wawrzyńczyka, proboszcza parafii w bielskich Aleksandrowicach, jakie odbyły się 13 kwietnia 2024 r. W ten sposób hierarcha nawiązał do słów, które przed laty Jubilat wybrał na drogę swego kapłańskiego posługiwania – „Ponad wszystko miejcie miłość” – będące parafrazą nauczania św. Pawła z Pierwszego Listu do gminy chrześcijańskiej w Koryncie. „Chcę uwielbić Pana Boga przede wszystkim za Jego miłosierdzie dla mnie w czasie posługi i w czasie całego życia. Chcę, by moja przyszłość była wysławianiem Go pieśnią, dziękczynieniem życiem” – dziękował ks. Stanisław na koniec Mszy św. z udziałem licznych gości, w tym m.in. najbliższej rodziny i księży kolegów rocznikowych. Podczas koncelebrowanej Eucharystii, której przewodniczył zbliżający się do swoich 75. urodzin ks. Wawrzyńczyk, bp Greger wygłosił homilię. Przypomniał w niej, że ks. Stanisław wychowany był w duchu „pierwszeństwa spraw Bożych”, co wynikało z głębokiej wiary jego rodziców i otoczenia. „Uczył się od swoich rodziców – Alojzego i Anny – a także w relacjach ze swoimi siostrami – Franciszką i Krystyną” – sprecyzował i przypomniał, że kościół parafialny Jubilata w rodzinnych Kokoszycach znajduje się w niedalekim sąsiedztwie bazyliki Matki Bożej Uśmiechniętej w Pszowie. „Ta lekcja życia, doświadczenia pierwszeństwa w tym, co od Boga pochodzi zrodziła w sercu młodzieńca Stanisława decyzję o wstąpieniu w roku 1967 w szeregi kandydatów do kapłaństwa. Podją formację seminaryjną oraz studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. W czasie studiów odbył dwuletnią służbę wojskową w Bartoszycach” – zaznaczył kaznodzieja. Odwołał się do dnia sprzed poł wieku –11 kwietnia 1974 roku – kiedy wraz ze swoimi trzydziestoma dwoma kolegami kursowymi ks. Wawrzyńczyk przyjął święcenia prezbiteratu. „Znamienna to była chwila: w momencie nakładania przez biskupa rąk na głowę diakona Stanisława, pośród całego zgromadzenia obecnego w katowickiej katedrze Chrystusa Króla zapanowała cisza, nastało głębokie, przejmujące wręcz milczenie. To istotny moment liturgii podkreślający fakt, że to nie Kościół konsekruje nowego prezbitera, ale pod osłoną znaków świętej liturgii, nałożenia rąk biskupa oraz modlitwy konsekracyjnej Duch Święty – który od Ojca i Syna pochodzi  sprawił, że diakon Stanisław Wawrzyńczyk został – na zawsze – kapłanem. Wielkie misterium Pięćdziesiątnicy, wobec którego wypada zachować święte milczenie” – relacjonował biskup. Wskazał, jak ważny w całej posłudze Jubilata stał się motyw miłości. Na drogę kapłańskiego posługiwania ks. Stanisław wybrał bowiem słowa będące parafrazą nauczania św. Pawła z Pierwszego Listu do gminy chrześcijańskiej w Koryncie, które zamieścił na obrazku prymicyjnym: „Ponad wszystko miejcie miłość” (por. 1 Kor 13, 13). „Z perspektywy minionego czasu dostrzegamy, że słowa wybrane jako drogowskaz na kapłańskie życie okazały się prorocze. Pan Bóg prowadził księdza Jubilata po drogach kapłańskiego życia naznaczonych szczególną obecnością miłującego Boga. Jak chciał, tak ma” – zauważył hierarcha i wyliczył kolejne parafie, w których przyszło pracować ks. Stanisławowi: parafia w Tychach św. Marii Magdaleny, parafia Ducha Świętego w Chorzowie, parafia św. Marii Magdaleny w Rudzie Śląskiej-Bielszowicach. „Następnie, Pan Bóg ukazał ks. Stanisławowi Bożą miłość w przejmującym i chwytającym za serce obrazie człowieka, kapłana męczennika. Dekretem biskupa katowickiego ks. Stanisław zostaje posłany do parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Bielsku-Białej Aleksandrowicach, aby jeszcze raz, jeszcze mocniej, przyjrzeć się potędze miłości” – zauważył bp Greger. „Po latach wikariuszowskich Pan Bóg postawił przed nim niezwykle odpowiedzialne zadanie: stawiania fundamentów nowej parafii na bielskim os. Polskich Skrzydeł. To nie był łatwy czas, ale inspirowany miłością będącą ponad wszystkim, podjął to wyzwanie wymagające ogromnego poświęcenia i zaangażowania. Wpierw zabiegi związane z pozwoleniem na budowę kościoła, a następnie troska o powstanie świątyni i zaplecza. Wiele inicjatyw było podyktowanych integracją mieszkańców osiedla, troską o dzieci, młodzież, życie rodzinne, nie zapominając o ludziach chorych i tych, którym z Kościołem nie było po drodze. Jak mogło być inaczej, skoro słowa z obrazka prymicyjnego stanowią świadectwo Apostoła Narodów, dlatego Pan Bóg – odpowiadając niejako na jego pragnienie – dał mu łaskę budowania nowej wspólnoty wierzących pod patronatem nie kogo innego, ale św. Pawła, w tajemnicy przemiany jego życia u bram Damaszku. Kiedy skończył się czas lekcji w szkole Pawła z Tarsu, powrócił do parafii świętego Maksymiliana, tym razem jako proboszcz” – kontynuował. Na koniec bp Greger w imieniu swoim i licznych kapłanów podziękował Jubilatowi „za niezwykłą otwartość, za niesamowitą życzliwość, za nieocenioną skromność, za bezcenną pokorę”. Wspomniał jednocześnie, że razem pracowali w parafii św. Pawła przez dziesięć lat, kiedy podczas studiów specjalistycznych był rezydentem w parafii na Osiedlu Polskich Skrzydeł. „Najpierw jako student, a następnie jako pracownik Instytutu Teologicznego im. św. Jana Kantego. Wtedy kapłaństwa się uczyłem i nadal się uczę, a podobno dobrze jest uczyć się od najlepszych. Dziękuję za to, że przyjąłeś mnie pod swoje kapłańskie skrzydła” – zaznaczył. „Wiemy, że nadchodzi dla Ciebie czas zasłużonej emerytury, ale kapłan, nawet na emeryturze nie jest zwolniony od spraw Bożych; jesteśmy do końca życia wyłącznie w sprawach modlitwy i przepowiadania słowa Bożego. Bądź nadal gorliwym szafarzem łaski Bożej i głosicielem Ewangelii, mobilizuj, przekonuj innych, że jeśli będzie w nas Pan Bóg, to będziemy daleko od pokusy szemrania, które niczego nie rozwiązuje. Każdy kolejny dzień życia niech będzie wielkoduszną służbą w sprawach Bożej miłości, która ma moc wszystko zmienić i przezwyciężyć” – zaakcentował. Słowa życzeń wypowiedzieli przedstawiciele aleksandrowickiej parafii św. Maksymiliana Kolbego i św. Pawła Apostoła. W swoich przemówieniach wspominali konkretnie o tym, jak Jubilat wpłynął na ich życie, jakie znaczenie miała jego obecność w parafii przez lata. Podkreślali znaczenie jego kapłańskiej troski, jego wsparcie, modlitwę i oddanie dla każdego z nich. „Dziękujemy Ci za trud przy rewitalizacji świątyni, przy remontach, za chwile spędzone w konfesjonale, za głoszone słowo, za modlitwy za nas i za Twoje kapłańskie serce. Trudno tu wyrazić wszystko, co otrzymaliśmy od Ciebie, drogi księże, przyjacielu człowieka. Niech dobry Bóg i Maryja za to wszystko wynagradzają, a my chylimy głowy przed Twoim dziełem” – powiedziała Irena Olma w imieniu wspólnoty aleksandrowickiej. „Dziś parafianie św. Pawła bardzo chcą Ci podziękować za Twoją służbę. I życzymy Tobie, abyś, jak Tobiasz, dożył ponad 100 lat w dobrym zdrowiu, zawsze pełniąc misję powierzoną Tobie przez Pana Boga, aż do ostatnich uderzeń Twojego serca. Dziękujemy” – powiedział parafianin ze wspólnoty na os. Polskich Skrzydeł. Na koniec głos zabrał ks. Stanisław. Wyraził swoją wdzięczność dla wszystkich, którzy towarzyszyli mu w jego drodze, za wsparcie, modlitwę i zaangażowanie w życie parafii. Podziękował tym, którzy „prowadzili i obdarzyli przez swoją posługę łaską kapłaństwa”. Podkreślił, że jubileusz nie jest zwykłą rocznicą, lecz darem Pana Boga, łaską Pana Boga. „Biblijne rozumienie jubileuszu to jest czas łaski. W Starym Testamencie był to czas świętowania, był to czas powrotu do pierwszej przyjaźni, pierwszego Przymierza z Bogiem. Niech każdy z was doświadczy tej wielkiej łaski ze strony Pana Boga właśnie poprzez naszą możliwość uczestniczenia w tym jubileuszu” – dodał prałat. fot. Marian Szpak i ks. Piotr Bączek https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2024/04/jubileusz_ks_wawrzynczyk.mp3 Rozmowa z ks. prałatem Stanisławem Wawrzyńczykiem przeprowadzona na antenie „Anioła Beskidów” przez dyrektora radia ks. Piotra Bączka. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2024/04/ks_Wawrzynczyk_rozmowa_RB.mp3