Historia naszej parafii
W najbardziej na północ wysuniętej części Ustronia, w Nierodzimiu, nieco na uboczu, a w lecie ledwo dostrzegalny wśród wysokich drzew, stoi drewniany kościół p.w. św. Anny. Przyciąga swoją tajemniczością i pięknem okolicy. Obecna świątynia pochodzi z drugiej połowy XVIII w. Trudno stwierdzić czas, kiedy został zbudowany pierwszy kościół w Nierodzimiu. Podczas wielkiego pożaru, jaki nawiedził miasto Skoczów 3 kwietnia 1713 r., spaliła się m.in. fara razem z archiwum i metrykami. Pożar ów zniszczył też dokumenty, które dotyczyły kościoła filialnego w Nierodzimiu. Jedyna notatka o jego istnieniu znajduje się w sprawozdaniu wizytatora kościelnego z roku 1688, wg. której kościół wybudowali protestanci podczas Reformacji tj. na przełomie XVI i XVII w. W sprawozdaniu tym czytamy:
„W Nierodzimiu jest kaplica cała drewniana, przez protestantów zbudowana. Jeden ołtarz z drewnianym wzniesieniem, powała i podłoga z desek, ambona drewniana, prosta – po stronie Ewangelii, jeden chór, jeden dzwonek we wieżyczce. Ogrodzenie cmentarza drewniane. Kościół zbudowany pod wezwaniem św. Anny, dochody jego z jałmużny.” 18 kwietnia 1654 kościół ten przeszedł w ręce katolików.
Kościół ten jednak powoli popadał w ruinę i w połowie XVIII w. groził zawaleniem. Postanowiono wtedy postawić nową świątynię na tym samym miejscu. Ponieważ Nierodzim należał wówczas do właściciela Hermanic, Antoniego Goczałkowskiego, tenże darował na budowę całe drewno dębowe. W kościele tym Goczałkowscy mieli swoje groby familijne. Obecnie nie pozostało po nich ani śladu.
Nowy kościół poświęcony został w roku 1769 przez skoczowskiego proboszcza Józefa Nepomucena Walderę. Patronką kościoła została św. Anna. Po odbudowie nie było w nim ani podłogi ani ławek. Dopiero od roku 1789, odkąd kościół przeszedł pod patronat Alberta, księcia saksocieszyńskiego, otrzymał podłogę i ławki, przybierając szatę odpowiednią domowi Bożemu.
Kościół nierodzimski przeszedł gruntowny remont w latach 1965 – 1966 oraz w latach 1998 – 1999. Obecny wystrój kościoła, z jasną polichromią wnętrza i z malowidłami na ścianach, jest efektem tej ostatniej renowacji. Kościół jest konstrukcji zrębowej, kryty gontem. Wieża, nadbudowana w 1938 roku, posiada zgrabny, cebulasty hełm zwieńczony latarnią. Wyposażenie wnętrza jest późnobarokowe. Uwagę zwraca główny obraz ołtarzowy św. Anny Samotrzeć (z Maryją i Dzieciątkiem Jezus) z 1704 roku oraz rokokowa ambona. Kościół otacza cmentarz, dawniej z dorodnymi lipami.