Parafia Św. Anny
w Ustroniu - Nierodzimiu

W uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika, patrona Polski, w konkatedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu, biskup Roman Pindel udzielił święceń diakonatu siedmiu alumnom piątego roku Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. Święcenia przyjęli kandydaci pochodzący z parafii diecezji bielsko-żywieckiej. Były to trzecie w historii diecezji święcenia w żywieckiej świątyni. W homilii biskup Pindel przywołał opis ustanowienia pierwszych diakonów, zawarty w Dziejach Apostolskich. Podkreślił, że posługa, którą podejmują nowi diakoni, ma długą i bogatą historię. „Prehistoria to cały system kapłaństwa, lewitów i sług świątyni w Jerozolimie, a także ustanowienie siedemdziesięciu starszych Izraela, którzy pomagali Mojżeszowi” – zaznaczył. Jak sprecyzował, początki diakonatu w Kościele wyznacza moment, w którym Apostołowie, z powodu rosnących potrzeb wspólnoty, wyznaczyli siedmiu mężczyzn do troski o wdowy i ubogich. Kaznodzieja zwrócił uwagę, że diakoni od samego początku musieli wyróżniać się określonymi cechami: „cieszyć się dobrą sławą” i być „pełnymi Ducha i mądrości”. Te cechy są ponadczasowe i – jak podkreślił biskup – „nie odnoszą się do takich czy innych zadań albo kompetencji diakona, ale do tego, jakie cechy winien mieć sługa, który jest naśladowcą Chrystusa Sługi, który nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć”. Biskup zauważył, że Duch Święty gwarantuje właściwą motywację i autentyczną miłość w działaniu diakona: „Diakoni pełni Ducha Świętego będą kierować się miłością, która jest rozlana w ich sercach”. Zwrócił uwagę, że ich posługa nie może wypływać z wyrachowania ani osobistego interesu, lecz ma być znakiem obecności Boga, który pochyla się nad potrzebującymi. Zauważył, że dobra opinia i mądrość są niezbędne w podejmowaniu odpowiedzialnej posługi wobec ubogich i w głoszeniu Ewangelii. „Na pewno też człowiek uczciwy, któremu wszyscy ufają, więcej zbierze potrzebnych środków i współpracowników do pomocy niż ten, kto nie cieszy się dobrą opinią”. Diakon – dodał – musi „umieć rozpoznać właściwie potrzeby i udzielić adekwatnej pomocy”, nierzadko szukając nowych, twórczych rozwiązań. W kontekście aktualnych wyzwań duszpasterskich biskup nawiązał również do wypowiedzi papieża Franciszka, który zachęcał stałych diakonów do powrotu do ich pierwotnej misji, skupionej nie tyle na liturgii, co na posłudze wobec ubogich, chorych i opuszczonych. „Papież Franciszek w ostatnich latach wskazywał, by stali diakoni powrócili do ich pierwotnej posługi” – przypomniał hierarcha i wskazał, że również diakonat przygotowujący do prezbiteratu powinien być świadomy tych potrzeb. Odniósł się także do bieżącej sytuacji w Polsce, związanej z ograniczeniem nauczania religii w szkołach. „Redukcja godzin religii w szkole sprawia, że trzeba przemyśleć składowe waszego pastoralnego przygotowania do prezbiteratu w parafii praktyki diakońskiej”. Wytłumaczył, że przygotowanie duszpasterskie nie może ograniczać się jedynie do katechezy i liturgii, ale powinno obejmować również posługę miłosierdzia, szczególnie wobec najbardziej potrzebujących. Zachęcił na koniec kandydatów do refleksji nad ich gotowością do pełnienia tej wymagającej służby. „Kryteria, które wskazali Apostołowie przy wybieraniu kandydatów na diakonów, nie odnoszą się do takich czy innych zadań albo kompetencji diakona, ale do tego, jakie cechy winien mieć sługa, który jest naśladowcą Chrystusa Sługi, który nie przyszedł, aby Mu służono, ale aby służyć. Dlatego rozważajcie, czy jesteście ludźmi dobrej sławy, czy możecie powiedzieć, żeście są pełni Ducha Świętego i mądrości oraz wiary i pogłębionej modlitwy” – poprosił. Święcenia odbyły się poprzez nałożenie rąk biskupa i modlitwę. Wcześniej kandydaci na diakonów złożyli przyrzeczenia celibatu oraz posłuszeństwa biskupowi. Zobowiązali się także do codziennej modlitwy brewiarzowej. Diakoni otrzymali stułę diakońską oraz dalmatykę. Na znak posłania do głoszenia Dobrej Nowiny ordynariusz podał kandydatom do kapłaństwa księgę słowa Bożego oraz przekazał pocałunek pokoju. Dziękując na koniec biskupom, przełożonym seminarium, kapłanom i rodzicom  diakon Tadeusz Florczyk powiedział m.in.: „W tym szczególnym momencie naszego życia pragniemy najpierw podziękować Bogu w Trójcy Jedynemu za dar powołania każdego z nas. To On, w swojej nieskończonej miłości i miłosierdziu, wezwał nas do służby w Jego świętym Kościele. Od wieków znał nasze imiona, prowadził nas przez życie, kształtując serca, abyśmy mogli odpowiedzieć na Jego wezwanie. Święcenia przyjęliśmy w konkatedrze pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Maryja jest dla nas wzorem zaufania Bogu i zawierzenia Mu całego życia. Tak jak Ją przed wiekami Bóg wybrał, umiłował i obdarzył, tak również nas od wieków nosił w swoim Sercu”. Liturgię koncelebrowali biskup pomocniczy Piotr Greger, wikariusz generalny ks. Marek Studenski oraz kilkudziesięciu innych kapłanów. W świątyni modlili się m.in. alumni diecezji bielsko-żywieckiej z poszczególnych roczników, a także rodziny, przyjaciele i znajomi nowych diakonów. Podczas liturgii święcenia diakonatu przyjęli: Tadeusz Florczyk – parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czańcu, Piotr Grabowski – parafia Najdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Kętach Podlesiu, Szymon Janoszek – parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Łodygowicach Górnych, Łukasz Kapica – parafia św. Maksymiliana Kolbego w Nowej Wsi, Sławomir Linnert – parafia św. Jozafata Kuncewicza w Marklowicach Górnych, Jan Łączak – parafia św. Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej Wapienicy, Mateusz Michalik – parafia św. Maksymiliana Kolbego w Bielsku-Białej Aleksandrowicach. Pierwsze w historii diecezji święcenia diakonatu w konkatedrze żywieckiej odbyły się w 1997 roku. Nowo wyświęceni diakoni rozpoczną posługę w wyznaczonych parafiach diecezji. Będą głosić Słowo Boże, udzielać chrztu, przewodniczyć modlitwom, posługiwać przy ołtarzu, asystować przy zawieraniu małżeństw i nieść pomoc ubogim, chorym i potrzebującym. Klerycy przyjmujący święcenia diakonatu wstąpili do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w 2020 roku. Przyjętych zostało wówczas 28 alumnów z Archidiecezji Krakowskiej oraz Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Dzisiaj rocznik liczy 11 osób. Patronem rocznika jest święty Brat Albert. Był to czas wypełniony modlitwą, studiami na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz wieloma praktykami duszpasterskimi. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/swiecenia_diakonatu_2025.mp3

7 maja 2025 r. w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej odbyła się uroczystość poprzedzająca czwartkowe (8 maja) święcenia diakonatu. Klerycy V roku Archidiecezji Krakowskiej i Diecezji Bielsko-Żywieckiej, otoczeni duchową opieką św. Brata Alberta, złożyli uroczyste Wyznanie Wiary oraz Przysięgę Wierności wobec Kościoła. Akt ten przyjął ks. dr Michał Kania, rektor seminarium, w obecności całej wspólnoty seminaryjnej. W swoim przemówieniu rektor przypomniał kandydatom do święceń o wyjątkowości i odpowiedzialności powołania, do którego zaprasza ich Bóg. „Wy, którym przypadnie głoszenie Ewangelii, będziecie podobni do Apostołów, stając się współpracownikami Jezusa” – powiedział, podkreślając, że posługa diakona to przede wszystkim służba drugiemu człowiekowi poprzez Kościół. Życzył również, aby Duch Święty, Pocieszyciel, umacniał ich na tej drodze i prowadził przez całe życie. Dzisiaj o godzinie 10.00, w konkatedrze pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu, święcenia diakonatu z rąk biskupa Romana Pindla przyjmie siedmiu alumnów pochodzących z diecezji bielsko-żywieckiej. Są to: Tadeusz Florczyk – Parafia św. Bartłomieja Apostoła w Czańcu, Piotr Grabowski – Parafia Najdroższej Krwi Pana Naszego Jezusa Chrystusa w Kętach Podlesiu, Szymon Janoszek – Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Łodygowicach Górnych, Łukasz Kapica – Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Nowej Wsi, Sławomir Linnert – Parafia św. Jozafata Kuncewicza w Marklowicach Górnych, Jan Łączak – Parafia św. Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej Wapienicy, Mateusz Michalik – Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Bielsku-Białej Aleksandrowicach. Klerycy przyjmujący święcenia diakonatu wstąpili do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w 2020 roku. Przyjętych zostało wówczas 28 alumnów z Archidiecezji Krakowskiej oraz Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Dzisiaj rocznik liczy 11 osób. Patronem rocznika jest święty Brat Albert. Był to czas wypełniony modlitwą, studiami na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz wieloma praktykami duszpasterskimi. Rocznik rozpoczął formację pod opieką ks. dra Alberta Wołkiewicza, pełniącego funkcję wicerektora, oraz ojca duchownego, ks. Marka Sudera. Od drugiego roku prefektem rocznika był ks. dr Mirosław Cichoń, zaś ojcem duchownym ks. dr Bogusław Kastelik. Na czwartym roku formacji rocznikiem opiekował się ks. dr Sławomir Kołata, natomiast na piątym – ks. Jacek Moskal. Przez pierwsze dwa lata formacji funkcję rektora seminarium sprawował ks. dr Andrzej Tarasiuk. Od lipca 2022 roku rektorem krakowskiego seminarium jest ks. dr Michał Kania. Kandydaci do święceń diakonatu przygotowywali się poprzez odprawienie tygodniowych rekolekcji. fot. WSD

Uroczystość liturgicznego posłania na misje świeckiej misjonarki Izabeli Tobiasiewicz odbyła się 4 maja 2025 r. w parafii Matki Bożej Bolesnej w Jawiszowicach – Osiedle Brzeszcze. Podczas niedzielnej Eucharystii, sprawowanej pod przewodnictwem biskupa bielsko-żywieckiego Romana Pindla, misjonarka otrzymała krzyż misyjny i błogosławieństwo na rozpoczęcie swojej posługi w Kenii. W wydarzeniu uczestniczyła lokalna wspólnota parafialna, rodzina misjonarki, członkowie Ruchu Świeckich Misjonarzy Kombonianów oraz zaproszeni goście. Homilię wygłosił o. Adam Zagaja, misjonarz kombonianin, który przez wiele lat posługiwał w Afryce i obecnie pełni funkcję delegata zgromadzenia w Polsce. Kaznodzieja przybliżył zebranym istotę powołania misyjnego, przypominając, że misjonarz to nie tylko głosiciel słowa, ale przede wszystkim świadek wiary, nadziei i miłości. „Misjonarz nie przyjeżdża, by uczyć innych życia, lecz by to życie dzielić” – zauważył. „Być misjonarzem to znaczy być z ludźmi: w ich radościach, cierpieniach, w codziennych trudnościach. To znaczy szukać Chrystusa w każdej sytuacji” – dodał, odwołując się do własnych doświadczeń z posługi w Demokratycznej Republice Konga. Kaznodzieja przedstawił także sylwetkę św. Daniela Comboniego – założyciela rodziny komboniańskiej, w skład której wchodzą ojcowie i bracia misjonarze, siostry kombonianki oraz świeccy misjonarze, tacy jak pani Izabela. „Św. Daniel Komboni mówił, że gdyby mógł żyć tysiąc razy, tysiąc razy oddałby życie misjom” – przypomniał duchowny. Izabela Tobiasiewicz, parafianka z Jawiszowic, ukończyła półtoraroczną formację w Ruchu Świeckich Misjonarzy Kombonianów. We wrześniu 2022 roku odbyła dwumiesięczny wolontariat w Centrum Dobrego Samarytanina w Tanzanii, w diecezji Musoma. Ostatni etap przygotowań do wyjazdu misyjnego realizowała w Poznaniu, we wspólnocie doświadczonych misjonarzy świeckich. Po homilii biskup Roman Pindel pobłogosławił krzyż misyjny, który następnie wręczył pani Izabeli, wypowiadając słowa posłania: „Idź więc i głoś Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Oto twój przewodnik na apostolskich drogach. Oto twoja pomoc w każdym niebezpieczeństwie. Oto twoja pociecha w życiu i przy śmierci”. „Dziękuję księdzu biskupowi za łaskę posłania podczas tej Mszy św. To dla mnie wielki zaszczyt i duchowe wsparcie, które umacnia mnie na drodze powołania. Wyrazy wdzięczności kieruję również do księdza proboszcza za umożliwienie mi uroczystego posłania na misje w naszej parafii. Było to dla mnie wyjątkowe przeżycie duchowe, które na zawsze pozostanie w mojej pamięci i sercu. Moje podziękowania kieruję również do Zgromadzenia Misjonarzy Kombonianów oraz wszystkich świeckich misjonarzy kombonianów zaangażowanych w przygotowanie wyjazdu misyjnego. Wasza modlitwa, pomoc, wsparcie i obecność mają dla mnie ogromne znaczenie. Z całego serca dziękuję również rodzinie i przyjaciołom za miłość, cierpliwość i nieustające wsparcie. Wasza bliskość była i jest dla mnie ogromną siłą. Proszę was wszystkich o dalszą modlitwę i duchowe towarzyszenie mi podczas misyjnej posługi. Bóg zapłać” – powiedziała Izabela Tobiasiewicz. Ksiądz proboszcz Eugeniusz Burzyk zapewnił, że wspólnota będzie pamiętać w modlitwach o misjonarce, która udaje się do Kenii. „Tam będzie jej potrzebna Boża łaska, światło Ducha Świętego, opieka Matki Bożej, a także dużo sił fizycznych i przede wszystkim zdrowia” – podkreślił. Przed udzieleniem uroczystego błogosławieństwa misjonarce oraz wszystkim zebranym, biskup przywołał biblijny obraz z Dziejów Apostolskich, podkreślając wspólnotowy charakter misji: „Gdyby ktoś szukał biblijnej podstawy do dzisiejszego posłania, niech zajrzy do Dziejów Apostolskich, rozdział 13 – Duch Święty mówi: Wyznaczcie mi Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem. Tak i my dzisiaj, jako wspólnota, powierzamy Izę Panu na jej misyjnej drodze” – wyjaśnił. Obrzęd posłania, jak zaznaczył, odwołuje się do tradycji pierwotnego Kościoła, kiedy to wspólnoty chrześcijańskie wysyłały swoich członków, by nieść pomoc i głosić Ewangelię. W podobnym duchu wspólnota z Jawiszowic posyła swoją parafiankę, otaczając ją modlitwą i duchowym wsparciem. W koncelebrze liturgii uczestniczył także ks. Piotr Hoffmann, dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Bielsko-Żywieckiej. Modlili się również: br. Jacek i świeccy członkowie Ruchu Misjonarzy Kombonianów. Pani Izabela Tobiasiewicz w najbliższych dniach uda się do Kenii, gdzie podejmie posługę we wspólnocie międzynarodowej. Jej misja obejmie działalność ewangelizacyjną, pomocową i edukacyjną, realizowaną w duchu służby ludziom i głoszenia Chrystusa poprzez świadectwo codziennego życia. fot. Jerzy Zajda https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/jawiszowice_poslanie_misjonarki.mp3  

W parafii św. Franciszka z Asyżu w Bielsku-Białej Wapienicy 4 maja 2025 r. podczas uroczystej Eucharystii bp Piotr Greger wręczył Grażynie Chorąży watykańskie odznaczenie „Pro Ecclesia et Pontifice” – najwyższe papieskie wyróżnienie dla osób świeckich za zasługi dla Kościoła i Papieża. Odznaczona to wieloletnia nauczycielka, społeczniczka i prezes Salwatoriańskiego Stowarzyszenia Hospicyjnego. Grażyna Chorąży od ponad 55 lat jest w związku małżeńskim z Józefem, matka dwóch synów – od dziesięcioleci aktywnie angażuje się w życie lokalnej społeczności i parafii. Przez lata pracowała jako nauczycielka geografii, a następnie jako metodyk i wizytator, wspierając duchownych i katechetów w ich rozwoju pedagogicznym. Współtworzyła pierwszą klasę integracyjną w Bielsku-Białej, a także wspierała działania Ośrodka Terapii Uzależnień „Nadzieja”. Od 2004 roku przewodniczy Salwatoriańskiemu Stowarzyszeniu Hospicyjnemu. Z jej inicjatywy i pod jej kierownictwem powstał gmach hospicjum stacjonarnego im. Jana Pawła II w Bielsku-Białej. Jako wolontariuszka nieprzerwanie koordynuje działalność hospicjum i promuje akcję „Pola nadziei”, angażując młodzież w pomoc chorym i uwrażliwiając ich na cierpienie. Podczas liturgii bp Piotr Greger wygłosił homilię opartą na ewangelicznym opisie spotkania Zmartwychwstałego Chrystusa z uczniami nad Jeziorem Tyberiadzkim (J 21). Ukazał ją jako opowieść nie tylko o przekazaniu prymatu Piotrowi, ale także o współistnieniu w Kościele dwóch wymiarów – instytucjonalnego (reprezentowanego przez Piotra) i charyzmatycznego (symbolizowanego przez Jana). „Oba te wymiary nie są sobie przeciwstawne, ale tworzą jedno ciało Chrystusowego Kościoła” – podkreślił. Biskup zauważył, że istotą odpowiedzialności za Kościół nie jest sama organizacja, lecz miłość do Chrystusa.  „Chrystus nie potrzebuje liderów sprawnych, ale liderów kochających. Dlatego trzykrotnie pyta Piotra: ‘Czy miłujesz Mnie?’” – mówił hierarcha, wskazując, że również dziś największym pytaniem o Kościół nie jest jego struktura, ale siła wiary i miłości jego członków. „Kościół dostrzega takich ludzi jak Pani Grażyna – działających często w ciszy, bez rozgłosu, ale z wielkim sercem i ofiarnością. To dla nich jest to odznaczenie – widomy znak uznania ze strony Chrystusowego Kościoła” – stwierdził bp Greger. Uroczystość zakończyła się wręczeniem medalu i serdecznymi gratulacjami dla odznaczonej. Decyzję o przyznaniu medalu „Pro Ecclesia et Pontifice” podjął jeszcze papież Franciszek na wniosek proboszcza ks. Jerzego Matogi i za zgodą biskupa diecezjalnego Romana Pindla. Hospicjum im. św. Jana Pawła II, znajdujące się przy ul. Zdrojowej 10, oferuje około 30 miejsc dla osób ciężko chorych. Jego misją jest zapewnienie opieki medycznej, pielęgnacyjnej, a także wsparcia psychologicznego i duchowego dla pacjentów oraz ich rodzin. W ciągu ośmiu lat istnienia pomoc znalazło w placówce około tysiąca osób. fot. Marian Szpak https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/Greger_pro_ecclesia.mp3

W sobotę, 3 maja, do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach dotarła już po raz trzynasty piesza pielgrzymka diecezji bielsko-żywieckiej. Wzięło w niej udział 1337 pątników, którzy wyruszyli w drogę 30 kwietnia spod sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Hałcnowie. W Bazylice Bożego Miłosierdzia pielgrzymów przywitał ks. Zbigniew Bielas, rektor Sanktuarium: „Jestem wam wdzięczny, że podjęliście trud pielgrzymi, rozważając tegoroczne hasło: Rodzino: «patrz w miłosierne serce Moje». Wyruszyliście od Matki Bożej Bolesnej w pielgrzymce młodości i nadziei. Idąc za Chrystusem obecnym w monstrancji, przebyliście ponad stukilometrowy dystans do Łagiewnik” – powiedział. Po modlitwie w Godzinie Miłosierdzia sprawowana była Eucharystia pod przewodnictwem bp. Piotra Gregera, który wygłosił także homilię. Biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej przypomniał, że uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – zarówno w wymiarze narodowym, jak i religijnym – rodzi pytania o wzajemną relację i przenikanie się tego, co polskie, i tego, co kościelne. „Maryja stojąca pod krzyżem daje nam solidną lekcję na temat obecności Jezusa w dziejach naszej Ojczyzny, od samych jej początków. Jako Królowa Polski uczy nas rozumienia i bycia Kościołem w polskich realiach. Czynnik ludzki w Kościele zawsze był podporządkowany Panu Bogu i przez Niego kształtowany. Dziś jednak coraz częściej spotykamy się z tendencją odwrotną, gdy to człowiek chce podporządkować Boga sobie – na miarę własnych oczekiwań” – zaznaczył bp Greger. Zwrócił uwagę, że przyczyną tego niepokojącego zjawiska jest postępujące uświatowienie, zeświecczenie ludzi wierzących oraz dążenie do tego, by Kościół czerpał swoją tożsamość ze świata, zamiast słuchać Ducha Świętego. „Taka zmiana powoduje, że Pan Bóg obecny w Kościele przestaje przemieniać człowieka, który ulega wpływom świata” – zauważył. Kaznodzieja przypomniał, że pomiędzy Kościołem a światem istnieje – i zawsze będzie istniało – napięcie. „Kościół i świat się różnią. Kościół jest – i musi być – zdecydowanie inny. Chrześcijanie są w tym świecie, ale nie są z tego świata. Zadaniem Kościoła nie jest poszukiwanie tego, co wspólne ze światem, ale przekazywanie światu Boga i tego, co On daje. Kościół jest posłany, by oświecać świat obecnością zbawiającego Boga. Przekazywanie tego, czego świat nie posiada, sprawia, że między Kościołem a światem nie może być równości. Współcześnie ten fakt bywa dla wielu chrześcijan wstydliwy, bo kojarzy się z wyższością. Ale jeśli zrezygnujemy z tej misji, to przyznamy, że nie mamy światu nic do zaoferowania” – przestrzegał hierarcha. Biskup dodał, że świat nie może dyktować, jaki ma być Kościół. „Tylko Pan Jezus ma prawo mówić, jacy mają być Jego uczniowie. Kościół musi odpowiadać na współczesne wyzwania, ale nie oznacza to, że ma się zmieniać według oczekiwań świata. Wobec Kościoła powinniśmy zachować miłość i wierność, a wobec świata – miłość do ludzi i ostrożność wobec jego zasad. Kościół ma być nie towarzyszem i kompanem, lecz mądrą, roztropną i zatroskaną matką” – podkreślił. Bp Greger wyraził wdzięczność wszystkim uczestnikom pielgrzymki. „Poświęcony czas, akceptacja ograniczeń i przyjęcie zobowiązań to dowody, że dla was priorytet Boga jest oczywisty. W tym przenikaniu się Kościoła i świata jesteście osobami opowiadającymi się po stronie tego, co pochodzi od Boga. Maryjną szkołę bycia Kościołem potraktowaliście poważnie i z odpowiedzialnością” – zaznaczył. Złożył również podziękowania organizatorom i wszystkim, którzy wspierali pielgrzymów: „Na ręce ks. Marcina Samka składam serdeczne podziękowanie wszystkim kapłanom diecezjalnym i zakonnym, osobom życia konsekrowanego, służbom dbającym o bezpieczeństwo, a także ludziom dobrej woli, których spotkaliście na trasie. Takich nie brakowało” – dodał na zakończenie. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/ks.-Samek_podsumowanie.m4a fot. ks. Piotr Bączek, Misericordia.eu  

„Ona temu winna” – powiedział ze wzruszeniem bp Robert Fedek, niedawno wyświęcony biskup pomocniczy archidiecezji Chicago, wskazując na figurę Matki Bożej Bolesnej w sanktuarium w Hałcnowie. W uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, 3 maja 2025 r., odprawił tam swoją Mszę prymicyjną jako biskup – w rodzinnej parafii, w której wzrastało jego powołanie. W trakcie liturgii w hałcnowskiej bazylice bp Fedek uroczyście zawierzył swoją nową posługę pasterską Matce Bożej Bolesnej, ofiarowując Jej szczególny dar – piuskę biskupią, którą miał na sobie podczas święceń biskupich 26 lutego br. w katedrze Najświętszego Imienia Jezus w Chicago. „Chcę, by ten gest był znakiem wdzięczności i całkowitego powierzenia mojej drogi Maryi. To Ona prowadziła mnie przez lata i wyprosiła łaskę powołania” – powiedział biskup. „A teraz zaprasza jeszcze głębiej – by wypłynąć na głębię, oddać swoje serce Kościołowi, Bogu i dobrym ludziom” – dodał, odwołując się do swojego zawołania biskupiego: „Duc in altum”. Przypomniał, że właśnie w Hałcnowie, jako lektor, ministrant i członek Ruchu Światło–Życie, dojrzewał do decyzji oddania życia Bogu. „Maryja uczyła mnie tu rozeznawać, co w życiu najważniejsze: Bóg, rodzina, ojczyzna, dobro, dobre serce i mądra głowa. To Ona szeptała: Przyjdź do Mnie. Stań się Moim kapłanem. I tak się stało”. „Przychodzę dziś do Was, aby razem cieszyć się tą chwilą, bo to nasz wspólny dar – dar hałcnowian, którzy się modlili i nadal modlą za kapłanów, o powołania. Chcę Wam za to dziś podziękować i prosić o dalszą modlitwę. Jak dobrze być w Hałcnowie! Zawsze wraca się tu z radością i nową energią” – przyznał. Liturgia zgromadziła duchowieństwo z diecezji bielsko-żywieckiej, w tym dziekana ks. Jerzego Wojciechowskiego i proboszcza ks. Piotra Koniecznego, siostry zakonne, najbliższą rodzinę – rodziców i brata z żoną i dziećmi – oraz licznie przybyłych parafian. Bp Fedek dziękował szczególnie wszystkim, którzy modlili się o powołania i wspierali go przez lata, a także za dar krzyża pektoralnego i pastorału – ofiarowanych mu przez parafian. Zauważył, że takiego młodego biskupa jak on nazywa się po angielsku „baby bishop”. „Trudno to dobrze przetłumaczyć na polski, bo może nie brzmi to najlepiej – taki dziecięcy biskup, jeszcze młody, jeszcze się uczy, poznaje, rozeznaje dar, który został mu powierzony”. Jeszcze raz podkreślił rolę Maryi w realizacji swego powołania kapłańskiego. „Maryja pełni szczególną rolę w moim życiu. Bo to właśnie tutaj, w sanktuarium Matki Bożej Hałcnowskiej, Matki Bolesnej, często przebywałem. Często służyłem tu jako ministrant i lektor. I to tu prosiłem Maryję o dar powołania. Nieraz, spoglądając na kapłanów wznoszących hostię i kielich, marzyłem: może kiedyś ja też będę mógł to czynić – sprawować Eucharystię. I dziś, z perspektywy czasu, widzę, że ta modlitwa została wysłuchana. Patrząc na historię mojego życia, widzę, że Maryja – nasza ukochana Matka – towarzyszy mi w drodze kapłańskiej i biskupiej” – zaznaczył. Zauważył, że Matka Boża jest patronką seminarium, które ukończył w Chicago. Trzy parafie, w których dotąd posługiwał, były pod Jej wezwaniem. Telefon od nuncjusza apostolskiego z informacją o nominacji biskupiej otrzymał z kolei 12 grudnia – w święto Matki Bożej z Guadalupe, patronki Ameryki. „Także odczytuję to wszystko jako znak. Ona jest temu winna. Ona wyprosiła tę łaskę u swojego Syna, ale również dała mi odwagę odpowiedzieć na to zaproszenie. Bo, jak wiecie, jest to dar wyjątkowy, ale niełatwy” – przyznał. „Dlatego dziś, jako wotum wdzięczności za Jej szczególną opiekę, pozostawiam u stóp naszej Pani Hałcnowskiej moją piuskę biskupią – tę, którą miałem podczas mojej sakry w Chicago. Niech ten gest będzie moim znakiem wdzięczności i powierzenia się opiece naszej Pani Hałcnowskiej” – powiedział, a następnie wypowiedział słowa maryjnej modlitwy zawierzenia i położył swoją purpurową piuskę u stóp Piety. W imieniu parafii słowa wdzięczności wypowiedzieli parafianie oraz kustosz sanktuarium. „Księże Biskupie Robercie, w Twojej dzisiejszej posłudze i obecności tych wszystkich ludzi w bazylice spełniają się słowa: 'Hałcnów raduje się i modli’. Dziękuję za Twoją obecność, przewodniczenie tej Eucharystii, za kazanie i świadectwo, które ukazuje, jak Twoje kapłaństwo i biskupstwo kształtowało się właśnie tutaj” – powiedział ks. Piotr Konieczny. Kustosz podziękował rodzicom biskupa za przekazanie wiary, wspólnocie parafialnej za przygotowanie uroczystości. Szczególne uznanie wyraził dla dekoracji odwzorowującej herb biskupi – z żaglową łodzią i płomieniem Ducha Świętego – oraz śpiewu scholii. Na zakończenie liturgii nowy biskup udzielił wszystkim obecnym uroczystego błogosławieństwa pontyfikalnego, a po Mszy Świętej był czas na wspólne zdjęcia, osobiste spotkania oraz pamiątkowe obrazki z wizerunkiem bp. Fedka i jego herbem. Za kilka dni bp Fedek wróci do Chicago, gdzie rozpocznie regularną posługę biskupa pomocniczego. W niedzielę w swej rodzinnej parafii przewodniczyć będzie Mszom, podczas których dzieci przyjmą Pierwszą Komunię Świętą. Biskup Robert M. Fedek, mianowany biskupem tytularnym Dardano, urodził się 7 lipca 1979 r. w Bielsku-Białej jako syn Józefy Marii (Robak) i Romana Kazimierza Fedków. Uczęszczał do bielskiej szkoły podstawowej i liceum ogólnokształcącego, a w 1998 r. wstąpił do Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego w Krakowie. W 2001 r. rozpoczął formację w Seminarium Biskupa Abramowicza w Chicago, a następnie w seminarium duchownym University of Saint Mary of the Lake – Mundelein Seminary, gdzie w 2005 r. uzyskał tytuł magistra teologii. W tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 2005–2010 bp Fedek pełnił funkcję wikariusza parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Mundelein. Był proboszczem parafii w Chicago: w latach 2010–2017 Matki Bożej Zwycięskiej, a w latach 2017–2020 Niepokalanego Poczęcia (Talcott). W 2020 r. bp Fedek został mianowany sekretarzem administracyjnym kardynała Cupicha. Służył również archidiecezji jako asystent dyrektora ds. powołań w Wikariacie I, członek Rady Prezbiterialnej i Kolegium Konsultorów oraz koordynator ds. duszpasterstwa polonijnego Archidiecezji Chicago. Sakrę biskupią przyjął 26 lutego br. w katedrze Najświętszego Imienia Jezus z rąk kard. Blase’a Cupicha. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/05/halcnow_prymicje_bp_Fedek.mp3