Parafia Św. Anny
w Ustroniu - Nierodzimiu

W wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, w sobotę 26 kwietnia 2025 r. o godz. 18.30, w katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej zostanie odprawiona uroczysta Msza św. w intencji zmarłego Papieża Franciszka. Do wspólnej modlitwy serdecznie zaprasza Diecezja Bielsko-Żywiecka. W jedności z Kościołem powszechnym pragniemy polecać Bogu duszę Ojca Świętego, który z oddaniem i pokorą pełnił posługę Piotrową, niestrudzenie głosząc Ewangelię miłości i miłosierdzia. „Jezu, ufam Tobie” fot. Vaticannews.va

Papież Franciszek zmarł w Poniedziałek Wielkanocny o godzinie 7:35 w Domu Świętej Marty. Informację o jego śmierci przekazał przed godziną 10:00 z kaplicy Domu Świętej Marty kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego, kardynał Kevin Farrell. – Najdrożsi bracia i siostry, z głębokim bólem muszę ogłosić śmierć naszego Ojca Świętego Franciszka. O godzinie 7:35 tego ranka biskup Rzymu, Franciszek, powrócił do Domu Ojca – powiedział kard. Farrell. – Całe jego życie na ziemi było ofiarowane w służbie Panu i Jego Kościołowi. Uczył nas życia w wierności wartościom Ewangelii, odwagi i uniwersalnej miłości. W szczególny sposób troszczył się o ubogich i osoby marginalizowane – dodał. – Z ogromną wdzięcznością za jego przykład prawdziwego ucznia Pana Jezusa powierzamy duszę Papieża nieskończonemu miłosierdziu Trójjedynego Boga – zakończył kardynał kamerling. fot. Vaticannews.com Argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio, który od 13 marca 2013 r. był 266. biskupem Rzymu, miał w chwili wyboru 76 lat i do tego czasu przez 16 lat był metropolitą swego rodzinnego miasta – Buenos Aires. Do 2011 r. przez dwie trzyletnie kadencje był przewodniczącym episkopatu swego kraju. Był pierwszym Argentyńczykiem i w ogóle pierwszym mieszkańcem Ameryki, a także pierwszym jezuitą, który został wybrany na najwyższy urząd w Kościele katolickim. Również jako pierwszy przybrał imię Franciszek. Jak sam powiedział tuż po pierwszym ukazaniu się zgromadzonym na Placu św. Piotra – kardynałowie wybrali papieża „z końca świata”. Franciszek urodził się 17 grudnia 1936 r. w Buenos Aires jako jedno z pięciorga dzieci w rodzinie włoskiego imigranta – pracownika kolei. Z wykształcenia był technikiem chemikiem. 11 marca 1958 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego – nowicjat odbywał w Chile, gdzie kształcił się w zakresie przedmiotów humanistycznych, a następnie w Kolegium św. Józefa w podstołecznym San Miguel, uzyskując tam licencjat z filozofii. Studiował następnie literaturę i psychologię w Kolegium Maryi Niepokalanej w Santa Fe oraz w Kolegium Zbawiciela w Buenos Aires. 13 grudnia 1969 r. wyświęcił go na kapłana ówczesny metropolita Córdoby abp Ramón José Castellanos (1903–1979), po czym kontynuował studia w Hiszpanii i tam, 22 kwietnia 1973 r., złożył śluby wieczyste w swoim zakonie. Po powrocie do kraju był m.in. mistrzem nowicjatu, wykładowcą na wydziale teologicznym w swoim dawnym kolegium w San Miguel, a w latach 1973–1979 – prowincjałem jezuitów w Argentynie. W tym czasie wyjeżdżał również kilkakrotnie na dłuższe lub krótsze pobyty do Niemiec. W latach 1980–1986 był rektorem kolegium w San Miguel. 20 maja 1992 r. św. Jan Paweł II mianował 55-letniego wówczas jezuitę biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires; sakrę nowy hierarcha przyjął 27 czerwca tegoż roku z rąk ówczesnego arcybiskupa stolicy, kard. Antonio Quarracino. Jego zawołaniem biskupim są słowa „Miserando atque eligendo”. 3 czerwca 1997 r. Ojciec Święty powołał hierarchę na arcybiskupa koadiutora z prawem następstwa, a niecały rok później – 28 lutego 1998 r. – mianował go arcybiskupem metropolitą jego rodzinnego miasta. 30 listopada tegoż roku papież mianował go jednocześnie ordynariuszem dla wiernych obrządków wschodnich w Argentynie, niemających własnego biskupa. Na konsystorzu 21 lutego 2001 r. Jan Paweł II włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego, przyznając mu jako kościół tytularny w Rzymie świątynię pw. św. Roberta Bellarmina. Jako biskup i kardynał, przyszły papież uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, z Synodami Biskupów na czele. W latach 2005–2011 przez dwie trzyletnie kadencje był przewodniczącym Argentyńskiej Konferencji Biskupiej.   W dniach 18–19 kwietnia 2005 r. kard. Bergoglio wziął udział w konklawe, które wybrało Benedykta XVI, i – jak się okazało po latach – już wówczas był jednym z głównych kandydatów na nowego papieża, zajmując w ostatnim głosowaniu drugie miejsce za kard. Josephem Ratzingerem. A osiem lat później, w wyniku konklawe w dniach 12-13 marca 2013 r., zastąpił go na urzędzie biskupa Rzymu. Wcześniej – 23 lutego tegoż roku – Benedykt XVI mianował argentyńskiego hierarchę-jezuitę członkiem Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, działającej w ramach Kongregacji ds. Biskupów. Była to jedna z ostatnich decyzji tego papieża, który pięć dni później zakończył swój pontyfikat. Oficjalne rozpoczęcie posługi nowego Ojca Świętego nastąpiło niespełna tydzień później – 19 marca 2013 r. Franciszek był pierwszym jezuitą na Tronie Piotrowym, a zarazem pierwszym Następcą św. Piotra – zakonnikiem od ponad półtora stulecia. Poprzednim biskupem Rzymu, który przed wyborem należał do jakiegoś zakonu, był kameduła Grzegorz XVI (Bartolomeo Cappellari; 1765–1846), papieżem od 1831 r. Wybrano go na biskupa Rzymu 2 lutego 1831 r., po konklawe, które trwało ponad dwa miesiące (poprzedni papież, Pius VIII, zmarł 30 listopada 1830 r.). Franciszek był też ósmym papieżem, który po wyborze pokazał się po raz pierwszy całemu światu w loggii bazyliki św. Piotra. Pierwszym był Pius XI (Achille Ratti), wybrany 6 grudnia 1922 r.: pozdrowił on wiernych na Placu św. Piotra i udzielił im błogosławieństwa „Urbi et Orbi”. Jego pojawienie się w tym miejscu miało wymiar symboliczny, gdyż od zajęcia Rzymu przez wojska włoskie 20 września 1870 r. i likwidacji Państwa Kościelnego, papieże byli „więźniami Watykanu” i oficjalnie nie pokazywali się publicznie, poza obrzędami religijnymi, a loggia bazyliki św. Piotra była zamknięta. Dopiero owo pokazanie się nowego biskupa Rzymu w tym miejscu oznaczało chęć pojednania z Królestwem Włoch. Później, za pontyfikatu tegoż papieża, 11 lutego 1929 r., zawarto Układy (Traktaty) Laterańskie, które ostatecznie regulowały stosunki między papiestwem a państwem włoskim. Wszyscy kolejni następcy Piusa XI już regularnie ukazywali się w loggii bazyliki watykańskiej: Pius XII (Eugenio Pacelli; 1939–1958), św. Jan XXIII (Angelo Giuseppe Roncalli; 1958–1963), św. Paweł VI (Giovanni Battista Montini; 1963–1978), bł. Jan Paweł I (Albino Luciani; 1978), św. Jan Paweł II (Karol Wojtyła; 1978–2005), Benedykt XVI (Joseph Ratzinger; 2005–2013) i Franciszek (Jorge M. Bergoglio; od 2013 r.). Wcześniej papieże pozdrawiali zgromadzonych wiernych z loggii bazylik: św. Jana na Lateranie lub św. Pawła za Murami, przy czym nie zawsze w dniu swojego wyboru – czasem robili to nazajutrz lub nawet kilka dni później.  

Papież Franciszek przebywał na terenie diecezji bielsko-żywieckiej. Odwiedził 29 lipca 2016 r. Miejsce Pamięci w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Wizyta ta odbyła się w symboliczny dzień – 75. rocznicę śmierci św. Maksymiliana Kolbego. Przebiegała w milczeniu, jednak ten czas był głęboko przepełniony modlitwą. „Panie, miej litość nad Twoim ludem! Panie, przebacz tyle okrucieństwa” – wpisał Franciszek do księgi pamiątkowej na parterze bloku 11. Papież przybył do Oświęcimia o godz. 9.15. Trasę z Krakowa pokonał samochodem. W Oświęcimiu powitali go: biskup diecezji bielsko-żywieckiej Roman Pindel, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurt Koch, wicepremier i minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński oraz prezydent Oświęcimia Janusz Chwierut. Samochód z Ojcem Świętym przejechał następnie do bramy głównej. Franciszek przeszedł przez bramę główną obozu z napisem „Arbeit macht frei”. Następnie zatrzymał się na placu apelowym, gdzie modlił się przez kilkanaście minut. Przed odejściem ucałował drewniany słup szubienicy znajdujący się na placu apelowym, po czym przejechał pod blok 11. Przy wejściu na dziedziniec papieża powitała premier Beata Szydło. Następnie Franciszek spotkał się z grupą byłych więźniów obozu. Jeden z nich, Rosjanin Eugeniusz Gruszczyński (nr obozowy 149850), wręczył Franciszkowi zapalony znicz. Papież ustawił go przy Ścianie Straceń, gdzie w czasie funkcjonowania obozu Niemcy rozstrzelali tysiące więźniów. Na parterze bloku papieża przyjęli: przełożony generalny franciszkanów konwentualnych o. Marco Tasca oraz o. Marian Gołąb – prowincjał krakowskich franciszkanów. W celi, gdzie prawie 75 lat wcześniej życie swe zakończył o. Maksymilian Kolbe, papież przez 10 minut trwał na osobistej modlitwie. „Panie, miej litość nad Twoim ludem! Panie, przebacz tyle okrucieństwa” – wpisał Franciszek do księgi pamiątkowej po opuszczeniu celi, w której skonał o. Kolbe. Wychodząc, papież ponownie pieszo przeszedł przez bramę główną z napisem „Arbeit macht frei” – jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli obozu Auschwitz. Stąd orszak papieski wyruszył do oddalonego o ok. 3 km byłego obozu Auschwitz II-Birkenau w Brzezince. Ojciec Święty przyjechał tam w zamkniętym samochodzie. W bramie wejściowej do obozu, gdzie powitał go dyrektor, przesiadł się do samochodu elektrycznego i – jadąc wzdłuż linii kolejowej, którą przywożono więźniów – dotarł do placu przed Międzynarodowym Pomnikiem Ofiar Obozu. Tam czekało na niego ponad tysiąc gości. Franciszek w milczeniu przeszedł wzdłuż tablic pamiątkowych w językach ofiar. Gdy zatrzymał się na modlitwie przed Pomnikiem, naczelny rabin Polski Michael Schudrich odśpiewał po hebrajsku Psalm 130, a następnie tę samą modlitwę odczytał ks. Stanisław Ruszała, proboszcz z Markowej na Podkarpaciu, gdzie Józef i Wiktoria Ulmowie wraz z siedmiorgiem dzieci zginęli w 1944 r. za ratowanie Żydów. Psalm zakończyła żydowska modlitwa za zmarłych – Kadisz oraz polska – „Wieczne odpoczywanie”. W tym czasie Ojciec Święty stał zwrócony twarzą do Pomnika i modlił się w ciszy. Po modlitwie Franciszek spotkał się z kilkunastoma „Sprawiedliwymi wśród Narodów Świata”, przedstawicielami rodzin oraz reprezentantami nieżyjących już osób, które z narażeniem życia pomagały Żydom. Na zakończenie wizyty w obozie Auschwitz-Birkenau papieża pożegnali premier Beata Szydło oraz dyrektor muzeum Piotr Cywiński. Franciszek opuścił Oświęcim kilkanaście minut po godz. 11. W uroczystości wzięli udział m.in. bp Mieczysław Cisło – wieloletni przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem KEP, przewodniczący tego gremium bp Rafał Markowski, a także inni polscy biskupi i przedstawiciele Polskiej Rady Ekumenicznej, m.in.: bp Marek Izdebski z Kościoła ewangelicko-reformowanego, ks. mitrat Sergiusz Dziewiatowski i ks. Mikołaj Dziewiatowski z Kościoła prawosławnego oraz pastor Jerzy Rogaczewski z Kościoła Chrześcijan Baptystów. Kształt wizyty w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau wynikał z osobistej woli Ojca Świętego. Wyraźnie powiedział o tym podczas konferencji prasowej 26 czerwca na pokładzie samolotu, wracając z Armenii: „Chciałbym udać się do Auschwitz, do tego miejsca grozy – bez przemówień, bez wielu ludzi, tylko z kilkoma niezbędnymi, choć dziennikarze z pewnością tam będą. Ale bez pozdrawiania tego czy tamtego. Sam, wejść i modlić się, aby Pan dał mi łaskę płaczu” – wyznał papież Franciszek. Foto: Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau  

Współczesny papieski „Annuario Pontificio” – oficjalny rocznik statystyczny Kościoła katolickiego – bp Roman Pindel zestawił z fragmentem Dziejów Apostolskich, w którym św. Piotr głosi poganom w domu Korneliusza. Hierarcha przewodniczył 20 kwietnia Mszy św. w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego w żywieckiej konkatedrze. W homilii podkreślił znaczenie tej sceny jako początku powszechności Kościoła i jego otwarcia na narody. Zdaniem biskupa, porównanie z papieskim rocznikiem wskazuje na ciągłość misji Kościoła – od świadectwa Piotra po współczesne statystyki, ukazujące wzrost liczby wiernych w Afryce i spadek powołań w Europie. Biskup wyjaśnił, czym jest „Annuario Pontificio” – wydawany corocznie przez Watykan dokument zawierający dane statystyczne dotyczące Kościoła na całym świecie: liczby katolików, kapłanów, seminarzystów, struktur diecezjalnych i działalności edukacyjnej. Zawiera m.in. informacje, że obecnie liczba katolików na świecie rośnie, szczególnie w Afryce, gdzie zwiększa się także liczba kapłanów. W Europie natomiast obserwuje się spadek powołań. „Z rocznika można się dowiedzieć, że w ostatnich latach liczba katolików na całym świecie wzrasta corocznie o około 1 proc., przy czym w samej Afryce – o 3 proc. To właśnie na tym kontynencie chrzci się najwięcej dorosłych i notuje się największy wzrost liczby kapłanów – porównując dane z lat 2021 i 2022, zauważa się wzrost liczby księży o 3,2 proc. W skali globalnej natomiast, w liczbach bezwzględnych, odnotowano spadek o 142 kapłanów. W Europie sytuacja jest najtrudniejsza – liczba księży spadła o 1,7 proc.” – przybliżył najnowsze dane biskup. Na tle tych współczesnych danych bp Pindel ukazał przemówienie św. Piotra w domu Korneliusza jako swoisty pierwszy „Annuario Pontificio” w historii Kościoła. Jak tłumaczył kaznodzieja, Piotr – będąc pierwszym papieżem – przedstawia poganom aktualny stan wspólnoty wierzących: opowiada o działalności Jezusa, Jego śmierci i zmartwychwstaniu, a także o świadectwie apostołów, którzy „z Nim jedli i pili po Jego powstaniu z martwych”. „Nie jest to jeszcze wezwanie do chrztu, lecz raczej raport – świadectwo o tym, kim jest Jezus i jaka jest misja Kościoła” – zaznaczył hierarcha. Zdaniem biskupa Pindla, wydarzenie to ma ogromne znaczenie, ponieważ Piotr, jako Żyd, po raz pierwszy wchodzi do domu poganina, co wcześniej było nie do pomyślenia z powodu przepisów o rytualnej czystości. Czyni to pod wpływem objawienia, w którym Bóg pokazał mu, że „nie należy uważać żadnego człowieka za nieczystego”. Biskup wyjaśnił, że Piotr w swoim wystąpieniu zaczyna od tego, co w każdym kościelnym roczniku powinno znaleźć się na pierwszym miejscu – od Jezusa Chrystusa jako Głowy i Założyciela Kościoła. Mówi o Jego posłaniu, nauczaniu, mocy Ducha Świętego, cudach, śmierci i zmartwychwstaniu. Następnie wskazuje na apostołów jako świadków tych wydarzeń i głosicieli prawdy o Jezusie. To oni mają teraz nieść Ewangelię światu. Piotr podkreśla, że Bóg ustanowił Jezusa sędzią żywych i umarłych, a przez Jego imię każdy, kto wierzy, otrzymuje odpuszczenie grzechów. Według biskupa, „raport” Piotra powinien też zawierać informację o zmianie kierunku działalności misyjnej – Kościół wychodzi poza granice judaizmu i zaczyna głosić Ewangelię poganom. „Procentowo można zauważyć, że więcej Żydów z diaspory, mówiących po grecku, przyjmuje wiarę niż tych, którzy posługują się hebrajskim lub aramejskim. Piotr powinien podkreślić moment, w którym znalazł się Kościół – w domu Korneliusza rozpoczyna się nowy rozdział: zwrot ku poganom. Trzeba jednak usprawiedliwić apostoła – nie powiedział tego wprost w domu Korneliusza, ale uczynił to kilka lat później w Jerozolimie, podczas tzw. Soboru Jerozolimskiego, gdzie zaznaczył, że to właśnie jego jako pierwszego Bóg posłał do poganina” – wyjaśnił biskup. Hierarcha zachęcił do lektury roczników Kościoła – zarówno tych współczesnych, jak i tych zapisanych na kartach Pisma Świętego – ponieważ pomagają one zrozumieć historię, rozwój i źródła naszej wiary. fot. Krzysztof Kicmal, Mateusz Gawron https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/04/bp-PIndel-zywiec-20-4-25.mp3

„Chciejmy na nowo odkryć tę wielką tajemnicę życia, bo ono decyduje o pokoju, radości i szczęściu człowieka” – zaapelował bp Greger, który przewodniczył w bielskiej katedrze Mszy św. w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, 20 kwietnia 2025 r. Biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej zaprosił wiernych do zatrzymania się przy pustym grobie Jezusa jak nad „otwartą księgą Ewangelii”, z której odczytujemy Boże przesłanie. W homilii duchowny podkreślił, że grób Zmartwychwstałego to jedyny na świecie grób, który nie budzi lęku, lecz napełnia radością, ponieważ „jest świadkiem największego cudu w dziejach ludzkości”. Kaznodzieja wskazał, że „cud zmartwychwstania jest fundamentem naszej wiary”, a Chrystus – jako jedyny spośród wszystkich wielkich ludzi historii – nie pozostał w grobie, lecz powstał z martwych. „Czy można Mu nie wierzyć?” – zapytał i odpowiedział: „Komu jak komu, ale Temu, kto pokonał śmierć, trudno odmówić racji”. Biskup zachęcił do powrotu do pierwotnego ducha paschalnego: „Wydaje się, że nadszedł już najwyższy czas, aby powrócić do pierwotnego ducha przeżywania tego święta; tego ducha, którym ożywieni byli pierwsi wyznawcy Chrystusa”. Zauważył, że pusty grób i ukazywanie się Zmartwychwstałego uczniom stanowią razem „dowód, iż Chrystus prawdziwie zmartwychwstał”, a bez tego wydarzenia nie byłoby chrześcijaństwa ani dzisiejszej liturgii. Nawiązując do słów Jezusa z Ewangelii św. Jana bp Greger przypomniał: „Kto spożywa Ciało moje, ma życie wieczne – czas teraźniejszy, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym – czas przyszły”. Zwrócił uwagę, że życie wieczne zaczyna się już tu, na ziemi, przez eucharystyczną obecność Chrystusa w człowieku. Na zakończenie zachęcił: „Chciejmy na nowo odkryć tę wielką tajemnicę życia, bo ono decyduje o pokoju, radości i szczęściu człowieka”. Przypomniał, że największym źródłem nadziei i sensu życia jest przyjaźń z Jezusem Zmartwychwstałym. „Jeśli ludzka przyjaźń oparta na prawdziwej miłości daje człowiekowi tyle satysfakcji i poczucia bezpieczeństwa, to cóż dopiero w obliczu przyjaźni z Chrystusem, który dla nas zmartwychwstał i żyje!” – powiedział. fot. Marian Szpak

„Życie w tym świecie, ale przeżywane mocą Jezusowego zmartwychwstania, nie jest zarezerwowane tylko dla wybranych. To jest możliwość dla wszystkich, którzy przyjęli sakrament chrztu świętego, odpowiedzialnie żyją we wspólnocie Kościoła, odkryli tam swoje powołanie i konsekwentnie je realizują” – przypomniał bp Piotr Greger, który 20 kwietnia 2025 r. sprawował liturgię Niedzieli Zmartwychwstania w jawiszowickiej parafii Matki Bożej Bolesnej na Osiedlu Brzeszcze. Podczas Eucharystii Stefan Rędzina, od ponad 26 lat pełniący posługę zakrystiana, został uhonorowany najwyższym papieskim odznaczeniem przyznawanym osobom świeckim – „Pro Ecclesia et Pontifice”. W homilii biskup podkreślił, że tajemnica pustego grobu nie jest tylko wydarzeniem z przeszłości, lecz rzeczywistością, która dotyczy każdego z nas. „Zmartwychwstanie Chrystusa jest nowym początkiem i porządkiem – zupełnie innym niż wszystko, co znała dotąd historia. Ono dotyczy losów człowieka i całej ludzkości” – stwierdził, akcentując aktualność chrześcijańskiego przesłania w świecie pełnym niepewności. Hierarcha podziękował kościelnemu za jego wierną i cichą służbę. „W roku bieżącym, wraz ze swoją żoną Lucyną, świętują złoty jubileusz sakramentu małżeństwa. Są szczęśliwymi rodzicami dwóch córek. Jego życie i poglądy są zgodne z nauczaniem Kościoła katolickiego. W tutejszej parafii uchodzi za osobę szanowaną, zawsze z taktem i kulturą odnoszącą się do innych. Swoje obowiązki zakrystiana wykonuje sumiennie, jest punktualny, dyspozycyjny czasowo wobec wszystkich wydarzeń mających miejsce w tym kościele – a jest ich sporo – i jego otoczeniu. Jest człowiekiem troszczącym się o żywą relację z Jezusem Zmartwychwstałym: codziennie uczestniczy w Eucharystii i przystępuje do komunii świętej” – zaznaczył bp Greger. Podkreślił, że wyróżniony medalem papieskim wykazuje duże zainteresowanie sprawami liturgicznymi, a z tej wiedzy i bogatego doświadczenia korzystają także inni. „Panu Stefanowi serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych lat owocnego posługiwania dla dobra nas wszystkich” – dodał. Podczas wręczenia medalu „Pro Ecclesia et Pontifice” i pamiątkowego dyplomu biskup wyjaśnił, że odpowiedni wniosek o odznaczenie papieskie do biskupa diecezjalnego Romana Pindla wystosował proboszcz ks. Eugeniusz Burzyk. „Słowo kościelny doskonale do Pana Stefana pasuje – bo to człowiek Kościoła. Jest nim w całym tego słowa znaczeniu: w pełni oddany Kościołowi i jego służbie. Zapewne dzisiaj będzie świętował z żoną Lucyną, córkami Dorotą i Moniką oraz całą rodziną. Serdecznie pozdrawiamy również jego bliskich z Borzęcina Górnego, rodzinnej miejscowości Pana Stefana, którzy są z nami dzięki transmisji internetowej. Niech to wspólne świętowanie będzie dla was wszystkich pełne radości i Bożego błogosławieństwa” – życzył. W uroczystości uczestniczyli licznie zgromadzeni parafianie, a wśród nich najbliższa rodzina: żona Lucyna, córki Dorota oraz Monika wraz rodziną. Liturgię ubogacił parafialny chór „Canticum Novum”, pod dyrekcją organisty – Zdzisława Kołodzieja. fot. Jerzy Zajda https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2025/04/ecclesia_pontifice_jawiszowice.mp3