Parafia Św. Anny
w Ustroniu - Nierodzimiu

Na głęboką więź łączącą św. Jana Pawła II z Matką Bożą oraz wpływ tej relacji na jego życie i pontyfikat wskazał 26 kwietnia 2024 r. ks. prałat Stanisław Morawa podczas pierwszego w tym roku wieczornego czuwania modlitewnego w bazylice Nawiedzenia NMP w Bielsku-Białej Hałcnowie. Ten wieloletni kustosz hałcnowskiego sanktuarium, a obecnie kustosz sanktuarium św. abp. Józefa Bilczewskiego w Wilamowicach przypomniał, że od najwcześniejszych lat Karol Wojtyła był otoczony opieką Matki Bożej. Pierwsze wieczorne czuwanie odbyło się w przededniu 10. rocznicy beatyfikacji Jana Pawła II i towarzyszyło mu hasło „Święci wołają o świętość”. W kazaniu ks. Morawa przywołał fakty związane z życiem Karola Wojtyły nacechowanym głęboką więzią z Maryją. „Nie sposób zrozumieć świętości naszego Ojca Świętego i bogactwa jego pontyfikatu bez obecności i działania Matki Bożej. Jej obecności od samego urodzenia aż do końca tak bardzo intensywnego i oddanego życia świętego Jana Pawła II. Od samego początku Karol Wojtyła był pod płaszczem Maryi” – podkreślił i zaznaczył, że dla papieża-Polaka Maryja była najwierniejszą przewodniczką na drodze do doskonałości chrześcijańskiej. „Jego życie kapłańskie, biskupie i papieskie było w pełni oddane Maryi, a dewizą jego życia stały się słowa: Cały Twój jestem” – zaakcentował wilamowicki dziekan. Kaznodzieja zwrócił uwagę, że Jan Paweł II nie tylko oddawał się Maryi w modlitwie, ale również działał, aby ukazać Jej znaczenie dla całego Kościoła i świata. Zdaniem prałata, w swoim pontyfikacie papież wielokrotnie ukazywał Matkę Bożą jako wzór dla wszystkich chrześcijan oraz obrończynię rodzin i życia. „Jan Paweł II szczególnie w swoim cierpieniu, tak dotkliwym, zwłaszcza po zamachu, zawierzał Maryi tak, jak od samego początku oddawał Jej wszystkie troski, całe swoje życie. Każdego dnia zawierzał Jej swoją posługę Piotrową. Nie było dnia bez różańca, odmawiał go, kiedy tylko mógł. Bywało, że modlił się tak kilka razy dziennie. Bardzo pilnował majówek, nie było dnia bez Litanii Loretańskiej. Obchodził każde maryjne święto. Wszystkie były dla niego ważne. Święta maryjne wydawały się być dla niego bardziej radosne i rozpromienione, jak wspomina arcybiskup Mieczysław Mokrzycki” – kontynuował. Duchowny wspomniał również św. Józefa Bilczewskiego, którego beatyfikował Jan Paweł II w 2001 roku w Lwowie. „Poprzez koronacje maryjne oraz organizację Kongresów Maryjnych św. Józef Bilczewski również głosił i promował kult Matki Bożej w Polsce, co wpisywało się w duchowe dziedzictwo Jana Pawła II” – wyjaśnił prałat. Zaznaczył, że oddanie się Matce Bożej nie było tylko prywatną praktyką Jana Pawła II, ale stanowiło kluczową część jego nauczania i posługi. „Jego życie oraz pontyfikat były pełne modlitwy, zawierzenia i oddania Matce Bożej. To jest nieodłącznym elementem jego dziedzictwa duchowego dla Kościoła i świata” – powtórzył ks. Morawa. „Nasza Hałcnowska Madonna pragnie przytulić do swego serca każdego z nas. Jak pisał Józef Bilczewski, serce matki to największe z dzieł Bożych w porządku natury, bo dobra matka żyje tylko dla dziecka. Tak więc Maryja, nasza najlepsza mama, żyje dla nas, nam pragnie błogosławić z tego sanktuarium, na nas tutaj czeka, o każdej porze jest z nami, pragnie iść w każdą chwilę naszego życia. Patrząc dziś na Pietę Hałcnowską, która wyraża tę jedyną, niezwykłą więź Matki i Jezusa, Syna Bożego i Jej Syna, możemy powiedzieć za Janem Pawłem II słowa zawierające w sobie ogromną głębię i bogactwo treści: Do Jezusa przez Maryję, ale także przez Jezusa do Maryi” – wezwał. „Dziś tu, u stóp kochanej Matki, wzorem Jana Pawła II, bez zastrzeżeń, z całą ufnością, na nowo oddajemy siebie i swoich bliskich Jej miłującej opiece, prosząc, by wzięła nas w swoje ramiona i tuląc do swego matczynego serca pozwoliła zawsze słuchać jego kochającego bicia. Dlatego powierzmy się Jej opiece, teraz i w każdej następnej chwili naszego życia” – zakończył. Czuwanie rozpoczęło się Drogą Światła. Modlitwie przewodniczyła parafia pw. Przenajświętszej Trójcy z Wilamowic. Obok kapłanów i wiernych u stóp Piety Hałcnowskiej modlili się Rycerze św. Jana Pawła II. Czuwania modlitewne w sanktuarium odbywają się siedem razy w roku – w każdy ostatni piątek miesiąca od kwietnia do października. Początki kultu maryjnego w Hałcnowie datowane są na początek XVIII w. Pierwsze historyczne wzmianki o figurze Matki Bożej Bolesnej pochodzą z 1764 r. Biskup krakowski Anatol Nowak ozdobił w 1926 roku figurę złoconymi koronami. W 1936 roku, po kradzieży koron, ks. prałat Stefan Mazanek, kanclerz krakowskiej kurii dokonał rekoronacji Piety hałcnowskiej. W czasie II wojny światowej, 4 lutego 1945 roku, Pieta wraz z całym barokowym kościołem spłonęła. Po odbudowaniu świątyni wprowadzono nową figurę nieznanego autora. Matka Bolesna od tej pory okryta jest ciemnogranatowym płaszczem. 26 września 1993 roku, w pierwszym roku od powstania diecezji bielsko-żywieckiej, kard. Franciszek Macharski, bp Tadeusz Rakoczy, abp Stanisław Nowak i ówczesny proboszcz parafii ks. Andrzej Olszowski koronowali figurę koronami papieskimi. Od 1999 roku odsłanianiu Cudownej Figury Matki Bożej Bolesnej w hałcnowkim sanktuarium towarzyszy melodia skomponowana przez beskidzkich muzyków Józefa Brodę i Janusza Kohuta. Cudowna figura Matki Bożej Hałcnowskiej przedstawia Maryję siedzącą, z ciałem martwego Jezusa na kolanach. W ikonografii takie przedstawienie nosi nazwę: Maria Santissima delia Pieta, popularnie zaś bywa nazywane Matką Bożą Bolesną. Pierwotna figura z hałcnowskiego kościoła spłonęła wraz ze świątynią 4 lutego 1945 r. podczas działań wojennych. Jednak wierni postanowili odbudować zniszczony kościół, a artysta z pobliskich Kóz wykonał replikę cudownej figury, która znowu zajęła miejsce w ołtarzu. Wcześniejsza figura Maryi z pogodnym obliczem została zastąpiona Pietą – autor bowiem postanowił nadać twarzy Maryi wyraz cierpienia i smutku. https://diecezja.bielsko.pl/wp-content/uploads/2024/04/czuwanie_halcnow_ksMorawa.mp3

Historię tragicznego życia i upadku Friedricha Nietzschego, filozofa, który ogłosił „śmierć Boga”, a swoje życie zakończył w samotności i obłędzie, nazywając siebie „biednym Chrystusem” – przytacza w najnowszym odcinku medytacji na 5. Niedzielę Wielkanocną, 28 kwietnia 2024 r. ks. Marek Studenski. Na innym z kolei przykładzie duchowny pokazuje, jak życiowe wybory i niewiedza mogą prowadzić do zgubnych konsekwencji. Chodzi o przypadek Danny’ego Simpsona, który nie zdając sobie sprawy z wartości swojego rzadkiego rewolweru, zdecydował się na desperacki napad na bank. Zdaniem ks. Marka, bohater tej opowieści mógł żyć inaczej, gdyby tylko znał wartość tego, co posiadał. Autor zachęca do refleksji nad tym, czym jest trwanie w jedności z Jezusem, jak latorośl w winnym krzewie. Jego zdaniem, duchowe związki wpływają na nasze życie, nasze wybory i naszą przyszłość. „Czy Nietzsche naprawdę był Antychrystem? Czy jesteśmy tylko bezwartościowymi kamyczkami, czy może składnikami czegoś większego?” – to jedne z pytań, jakie pojawiają się w niedzielnej medytacji. Tymczasem o historii organizacji kościelnej średniowiecznej Polski, która stanowiła tylko ramy struktur chrześcijańskich opowiada w „Dopowiedzeniach historyka” ks. Tomasz Chrzan. „O żywotności ówczesnego Kościoła stanowiła religijność wiernych, widoczna także w kulturze tej epoki” – wyjaśnia.

Przy leśnej kaplicy św. Wendelina, w dolinie noszącej imię tego świętego, sprawowana była 25 kwietnia 2024 r. plenerowa Msza św. ku czci tego patrona. Jest to główne miejsce jego kultu w Polsce, dlatego co roku zjawiają się tu goście nawet spoza Rudzicy. Stałym punktem programu uroczystości były dwie procesje. Jej uczestnicy wyruszyli z kościoła parafialnego św. Jana Chrzciciela w Rudzicy oraz z Bronowa. Eucharystii przewodniczył o. Ezechiasz Cieśla OFM. Franciszkanin wygłosił także kazanie. Zwrócił w nim uwagę, że każda osoba nosi unikatowy dar, który wyznacza także naszą rolę w społeczeństwie. Wskazał fragment Ewangelii, w którym Jezus nazywa uczniów solą ziemi i światłem świata. Zdaniem kaznodziei, odnosi się to do indywidualnej roli każdego człowieka w niesieniu dobra i światła duchowego. Powtórzył, że każdy człowiek ma w sobie coś niepowtarzalnego, co go wyróżnia, a odkrycie tego daru oraz podzielenie się nim z innymi jest kluczem do pełnienia misji. Duchowny przytoczył przykłady z własnego środowiska, gdzie niektórzy ludzie dzięki odkryciu swojego powołania stali się wzorcami dla innych. Podkreślił, że to nie tylko słowa, ale przede wszystkim konkretna postawa jest tym, co przyciąga uwagę i inspiruje innych do dobra. Wśród celebrujących liturgię był m.in. proboszcz rudzickiej parafii ks. Jacek Wójcik, który na koniec złożył podziękowania za wspólną modlitwę. Dolina Świętego Wendelina w Rudzicy to miejsce pełne historii i legend. Kaplica oraz cudowne źródło przyciągają pielgrzymów z różnych stron. Według przekazów, obraz św. Wendelina został zawieziony tutaj przez żołnierza cesarskiej Austrii. Dolina zyskała swoją nazwę właśnie dzięki niemu oraz dzięki cudownym właściwościom wody ze źródła. W 1876 roku wybudowano kapliczkę, w której umieszczono kopię obrazu z bazyliki Świętego Wendelina w Sankt Wendel. Wendelin, żyjący w VI wieku, zrezygnował z bogactwa i poświęcił się służbie. Jest szczególnie czczony jako opiekun pasterzy i podróżników. Każdego roku, 25 kwietnia, mieszkańcy modlą się w kapliczce o urodzaje, a także odwiedzają ją myśliwi, czczący wtedy również św. Huberta. Św. Wendelin wspomaga nie tylko rolników i pasterzy, ale też troszczy się o zwierzęta i całe środowisko naturalne. Jest też obrońcą ludzi zagrożonych podczas epidemii. fot. Monika Jaworska/Niedziela na Podbeskidziu

Wniesienie trumny z ciałem do krypty katedry św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Świętego Oblicza w Kaga-Bandoro zakończyło 23 kwietnia 2024 r. uroczystości pogrzebowe śp. bp. Tadeusza Kusego, zmarłego 31 marca br., ordynariusza afrykańskiej diecezji w Republice Środkowoafrykańskiej. „Przed zamknięciem włożono zmarłemu do trumny woreczek z ziemią cieszyńską, z której się wywodził” – relacjonuje obecny na miejscu o. Feliks Rachwalik z katowickiej prowincji franciszkanów. Wydarzenie zgromadziło liczne grono duchowieństwa, zakonników oraz ludzi świeckich, którzy chcieli uczcić pamięć zmarłego hierarchę Kościoła. Dzień wcześniej odbyło się czuwanie przy trumnie zmarłego w wieku 72 lat franciszkańskiego misjonarza. Specjalne świadectwa wypowiedzieli księża z diecezji, siostry z konferencji wyższych przełożonych w Środkowej Afryce, Maria Grędziok – rodzona siostra śp. biskupa Tadeusza, ks. Krzysztof Mikołajczyk, a także współbrat zakonny Martial Ngbalet oraz bp Mirosław Gucwa – biskup diecezjalny Bouar w Republice Środkowoafrykańskiej. „Pani Maria opowiadała o wspólnym z o. Zbigniewem dzieciństwie. Wspomniała także jego wezwanie biskupie: Z Tobą i dla Ciebie, Jezu!” – opowiada o. Feliks. Podczas Mszy św. pogrzebowej odczytano listy kondolencyjne przesyłane przez papieża Franciszka, sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolina, z nuncjatury apostolskiej, od prowincjała franciszkanów z Kongo. Mszę sprawował przewodniczący miejscowego episkopatu Dieudonné Nzapalainga CSSp, a słowo Boże wygłosił biskup środkowoafrykańskiej diecezji Bambari Bertrand Guy Richard Appora-Ngalanibé OP. Egzekwie odprawił kard. Dieudonne. „Trumnę wniesiono do krypty pod bocznym wejściem do kościoła. Przed zamknięciem włożono zmarłemu do trumny woreczek z ziemią cieszyńską, z której się wywodził. Mnóstwo ludzi przyszło na pogrzeb” – kończy swą relację o. Feliks. Importa w ramach uroczystości pogrzebowych biskupa Tadeusza Kusego OFM odbyła się 19-20 kwietnia w stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej Bangi. Rozpoczęły ją nieszpory w katedrze w Bangi. Czuwanie trwało przez całą noc, do godziny 9:00 następnego dnia, przy udziale licznych duchownych, w tym kardynała Dieudonne’a oraz lokalnych biskupów. Wśród obecnych było też wielu zakonników i zakonnic, zarówno z Republiki Środkowoafrykańskiej, jak i z Polski. Podczas czuwania uczestnicy mieli okazję wysłuchać świadectw osób, które znały biskupa Kusego. Przełożony III Zakonu opowiadał o jego pokorze i braterstwie, podkreślając, jak bardzo był oddany głoszeniu Ewangelii nawet w trudnych warunkach. O. Kordian wspomniał o wspólnych początkach w Afryce oraz o zaangażowaniu biskupa w życie społeczności, nawet pomimo braku wielu podstawowych dóbr materialnych. Ksiądz z Kaga Bandoro podkreślił, że biskup był równy we wszystkim i potrafił dzielić się posiłkiem z każdym. Głos zabrał przewodniczący środkowoafrykańskiego episkopatu, który przedstawił biografię zmarłego. Podkreślił jego oddanie służbie Bogu i ludziom, zwłaszcza w pracy z młodzieżą i w formacji zakonnej. Wspomniał także o jego determinacji w kontynuowaniu misji, mimo zmęczenia i wskazań do powrotu do kraju na leczenie. 20 kwietnia rano odprawiona została Msza św. w stolicy RCA, której przewodniczył bp Juan-José Aguirre Muñoz. W swojej homilii wspomniał o początkach misji biskupa Kusego i osobistych doświadczeniach z pochodzącym z Cieszyna zakonnikiem. Na Mszy św. obecny był również prezydent Republiki Środkowoafrykańskiej. Po zakończeniu Eucharystii o. Hieronim podziękował w imieniu Zakonu i Prowincji za wkład zmarłego biskupa w życie Kościoła i społeczności lokalnej. Trumna z ciałem biskupa wyruszyła do Kaga-Bandoro, a po drodze hołd zmarłemu oddawali mieszkańcy poszczególnych wiosek. 23 kwietnia w Katowicach-Panewnikach odbyła się Msza św. żałobna w intencji  bp. Zbigniewa Kusego OFM pod przewodnictwem bp. Marka Szkudły. fot. www.ziemiapana.pl  

O kluczowych aspektach i znaczeniu wydarzenia zbawczego, jakim jest opisane w Biblii wyjście Izraelitów z Egiptu mówi w najnowszym odcinku biblijnych podcastowych spotkań bp Roman Pindel. Duchowny skupia się na opisie paschy, czyli wieczerzy, która, jak tłumaczy, była celebracją wyzwolenia z niewoli egipskiej. Przytacza kluczowe fragmenty z Biblii nakazujące przygotowanie baranka do spożycia. Tłumaczy również symbolikę krwi baranka, która chroniła Izraelitów podczas egipskiej plagi oraz wskazuje na znaczenie spożywania wieczerzy paschalnej co roku, na pamiątkę zbawczego wydarzenia. Duchowny szczegółowo analizuje podany przez Biblię sposób, w jaki należy spożywać baranka, podkreśla znaczenie przeprowadzania tych obrzędów każdego roku. Zwraca uwagę, że poszczególne wersety Księgi skupiają się na przekazaniu instrukcji dotyczących spożywania baranka paschalnego w noc, gdy Izraelici opuszczali Egipt. Omawia symbolikę krwi baranka i omawia przepisy dotyczące spożywania chleba niekwaszonego przez siedem dni, które mają być przestrzegane z pokolenia na pokolenie jako pamiątka wydarzeń związanych z wyjściem z Egiptu. Bp Pindel podkreśla symboliczny wymiar tych obrzędów jako wyraz wdzięczności wobec Boga za wyzwolenie oraz jako forma nauczania przyszłych pokoleń. Przypomina, że obchodzenie święta paschalnego ma głębokie znaczenie religijne dla Izraelitów.

W niedzielę, 21 kwietnia 2024 r., biskup Piotr Greger odwiedził parafię pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bystrej Śląskiej, należącą do dekanatu starobielskiego (Bielsko-Biała II). Parafię prowadzą księża salwatorianie od roku 1981. Obecnym proboszczem jest ks. Aleksander Jasiński SDS, a w jego posłudze wspierają go trzej współbracia z zgromadzenia: ks. Krzysztof Jankowski SDS – kapelan szpitala, ks. Roman Wróblewski SDS oraz ks. Józef Tarnówka SDS. Wizytacja w Bystrej rozpoczęła się od kanonicznego wprowadzenia biskupa, który został przyjęty przez duszpasterzy i parafian przed pierwszą niedzielną Eucharystią. Podczas tego powitania proboszcz przedstawił sprawozdanie z życia parafii. Podczas wizytacji hierarcha celebrował Eucharystię, wygłosił homilię podczas Mszy św. oraz spotkał się z przedstawicielami grup modlitewnych i formacyjnych działających w parafii. Po południu hierarcha odwiedził kancelarię parafialną i rozmawiał z członkami Rady Duszpasterskiej. Na zakończenie, podczas specjalnego nabożeństwa, biskup modlił się z wiernymi za zmarłych kapłanów, dobrodziejów i parafian. fot. ks. Robert Kasprowski